Opus 5

Met Koorprojekt Opus 5 vierden we ons eerste lustrum! Dit deden we op 4, 5 en 6 februari. In Groningen, Leeuwarden en Utrecht in aanwezigheid van Howard Goodall (www.howardgoodall.co.uk)

Op het programma stonden:

Spared: Nederlandse première
They were not here: Nederlandse première
Poppies: wereldpremière
Eternal light: a Requiem
Love Divine: Nederlandse première
We werden hierbij professioneel begeleid door het orkest Philharmonia Amsterdam. Een orkest met een geweldige sfeer en goede muzikanten!

Recensie Friesch Dagblad : 7 februari 2011

Indrukwekkend lustrumconcert Opus 5
Gerben Bergstra

Met werken geschreven naar aanleiding van dramatische historische feiten vierde Koorproject Opus dit weekend zijn eerste lustrum. Gedichten geschreven naar aanleiding van de aanslagen op Twin Towers, over de slachtoffers van de Eerste Wereldoorlog en de verschrikkingen van de loopgraven in Vlaanderen samen met teksten uit de requiemmis en Openbaringen leverden een boeiend programma op. Voor een talrijk publiek werd dit zaterdagavond in de Bonifatiuskerk in Leeuwarden uitgevoerd.

Hoewel de rode draad dood en ellende was, sprak hoop uit de naam van een bloem, de klaproos. Dit plantje groeit als eerste op omgewoelde aarde en werd genoemd in het tweede werk They were not here en in het gedicht bij de Dies Irae tekst uit Eternal Light, hemels licht. Alle teksten waren indrukwekkend op muziek gezet door de hedendaagse Engelse componist Howerd Goodall, die ook bij het concert aanwezig was. Na afloop dirigeerde hij zelf als toegift nog enkele delen uit het programma.

Goodall is een veelzijdig componist van filmmuziek, musical en koorwerken. Zijn componeerstijl is typisch Engels met fraaie golvende melodische lijnen waarin zijn soms tegen close harmony aanleunende harmonieën de invloed van musical en filmmuziek verraden.

Dirigent Sollie werkt projectmatig met een ad hoc koor dat elk jaar na audities opnieuw wordt samengesteld. Ad hoc koren blinken doorgaans niet uit in homogeniteit in de koorklank en in het overtuigend neerzetten van de teksten. Daar viel bij dit koor eigenlijk niets op aan merken. Er werd accuraat en genuanceerd gezongen en het koor liet doorleefde zang horen. Zowel in kwantiteit als kwaliteit waren de zangers goed opgewassen tegen de niet altijd even gemakkelijke werken. De soms moeilijk te intoneren harmonieën stonden als een huis.

Ook het weergeven van de sfeer en de dynamische nuanceringen waren goed verzorgd. Dit was al direct in het eerste werk Spared te horen; een gedicht over de aanslag op de Twin Towers. De uitvoering van dit in serene sfeer gezette gedicht landde gelijk bij het publiek. Ook de pastorale sfeer van They were not here, over de slachtoffers van de Eerste Wereldoorlog, werd goed getroffen.

De strijkers van Philharmonia Amsterdam aangevuld met harp en piano waren in dit concert een voortreffelijk begeleidingsorkest. De balans tussen koor en orkest raakte nergens verstoord. Op indrukwekkende wijze vertolkte de eerste cellist de solopartij in Poppies – klaprozen – voor cello en strijkers.

In Eternal Light, het laatste werk, werden Latijnse teksten afgewisseld of aangevuld met gedichten. Soms hoorde je ze gelijktijdig in dialoog tussen koor en solisten. De solisten Robbert Muusse (bariton), Rein Kolpa (tenor) en Machteld Vennevertloo (sopraan) voldeden goed. Aan het slot van het laatste deel In Paradisum werd een door fel licht beschenen rookkolom als symbool van hemels licht achter het koor de kerkruimte ingeblazen. Lichtkunstenaar Dorette Sturm verlichtte de kerkruimte met een bij elk werk passende kleur, wat dit concert extra sfeer gaf.